Arthrozroz stawu kolanowego (w literaturze medycznej można również znaleźć termin „gonartroza") jest patologią, która ma dystroficzny, a także zwyrodnieniowy charakter, którego wynikiem jest deformacja i zniszczenie chrząstki stawu kolanowego. Chorobowi towarzyszy zespół intensywnego bólu i może prowadzić do utraty funkcjonalności stawu, jego unieruchomienia. Częściej gonartroza rozwija się u kobiet, dodatkowo czynnikami predysponującymi do rozwoju tej choroby są żyły nadwagi i żylaków. W zależności od tego, czy wpływa to na jedno lub dwa stawy, artroza stawu kolanowego może być jedno- lub dwustronne.
W trakcie mikroskopowego badania chrząstki dotkniętej dotkniętej chrząstce ujawniono, że pierwsze zmiany patologiczne powstają na poziomie molekularnym, co nieuchronnie pociąga za sobą coraz więcej zmian właściwości fizykochemicznych. Tkanina chrząstki traci swoją naturalną elastyczność i elastyczność, stopniowo cieńsze, mikrocjacje pojawiają się na powierzchni chrząstki. W przypadku braku leczenia w czasie stawowa powierzchnia kości jest całkowicie odsłonięta, co prowadzi do naruszenia normalnej ruchliwości w stawie.
Przyczyny artrozy stawu kolanowego
Przyczyny wywołujące występowanie gonartrozy mogą być różne, często odnotowano połączony efekt kilku negatywnych czynników wywołujących artrozę.
- Obrażenia. Traumatyczny wpływ zewnętrzny na staw jest powszechną przyczyną gonartrozy, szczególnie u młodych ludzi. Złącze kolanowe jest jednym z najtrudniejszych ludzi w ciele, ta struktura jest spowodowana wysokim obciążeniem stawu związanego z bezpośrednim. Oprócz chrząstki powierzchni stawowych kości kości udowej, dużych i niskich generacji, które tworzą staw, ma system więzadeł, które trzymają kości, a także chrząstkę z półksiężycami, które zapewniają amortyzację podczas poruszania stawu. Przed stawem jest chroniony wzorem. Gdy staw zostanie uszkodzony, integralność jego struktur anatomicznych jest zaburzona, krążenie krwi w tkankach pogarsza się, płyn może zacząć gromadzić się w jamie stawowej, a depozyty soli są niszczone na powierzchni kapsułki stawowej i chrząstki. W połączeniu z bólem ruchu zmuszającym ofiarę do ochrony stawu rozwijają się w nim procesy dystroficzne, co prowadzi do zniszczenia chrząstki w czasie. Meniski odgrywa dużą rolę, która, jeśli zostaną uszkodzone, muszą zostać usunięte. W tym przypadku staw kolanowy traci naturalny amortyzator, powierzchnie stawowe kości doświadczają nadmiaru obciążenia, a chrząstka pokrywa je szybko otarci. Do 9 na 10 przypadków usuwania łąkotki kończą się artrozą stawu kolanowego.
- Nadmierna aktywność fizyczna. Zbyt intensywny sport (zwłaszcza bieganie, przysiady, zwłaszcza z ważeniem) lub wyczerpująca fizyczna praca, związana z wysokim obciążeniem stawów kolanowych (podnoszenie ciężarów, wchodzenie po schodach) prowadzą do kontuzji i przedwczesnego zużycia materiału chrząstki.
- Nadmiar masy ciała. Same w sobie wysoki odsetek tkanki tłuszczowej w organizmie nie wpływa na skład chrząstki i procesów biochemicznych w jej komórkach. Jednak duża masa ciała nieuchronnie staje się dodatkowym ładunkiem dla łąkotki.
- Choroby stawowe zapalne. Częstym warunkami artrozy jest zapalenie stawów stawu kolanowego, niezależnie od jego etiologii (reumatoid, reaktywny, młodzieńczy, łuszczycy). Przewlekły proces zapalny w tkankach stawu prowadzi do dystrofii chrząstki i jej zniszczenia.
- Wrodzona mobilność stawów, osłabienie więzadła. Niektóre osoby mają wrodzoną nadmierną elastyczność, miękkość więzadła. Z reguły uzupełnia ją wysoka mobilność stawów. Tacy ludzie odróżniają się elastycznością ciała, łatwo są podawane ćwiczenia mające na celu rozciąganie. Jednak mobilność stawów ma swoje minus: powierzchnie stawowe w „miękkim" stawie łatwo zmieniają się w stosunku do siebie, co wywołuje mikrodamut chrząstki, które z czasem przechodzą do artrozy.
- Zaburzenia metaboliczne, w tym minerały. Wszelkie zaburzenia metaboliczne nieuchronnie wpływają na strukturę i fizjologiczne właściwości tkanek ciała, a tkanka chrząstki nie jest wyjątkiem. W szczególności na jego gęstość wpływa poziom wapnia w ciele.
- Zmiany związane z wiekiem. Z czasem naturalne procesy starzenia fizjologicznego nasilają się w ciele. Mikrokrążenie w tkankach pogarsza się, ich odżywianie pogarsza się, odpowiednio, procesy zwyrodnieniowe są zwiększone. Przywrócenie szkód spowalnia. Złącze kolanowe, w których zmiany związane z wiekiem są nakładane na stopniowe zużycie chrząstki, nie są wyjątkami.
Jak objawia się artroza stawów kolanowych?
Najwcześniejszym oznaką gonartrozy jest poczucie ograniczenia, szczelności stawu, szczególnie rano, bezpośrednio po podnoszeniu z łóżka lub w ciągu dnia, po długim siedzeniu w jednym miejscu. Pacjent musi trochę się zniknąć, aby ten dyskomfort zniknął.
Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów z artrozą stawów kolanowych jest ból. Rośnie stopniowo, odpowiednio, stopień zaangażowania chrząstki w proces patologiczny. W przypadku artrozy pierwszego stopnia ból jest nieznaczny, można go zaburzyć rano lub po fizycznym wysiłku na dotkniętym stawie. W przypadku artrozy drugiego stopnia ból jest bardziej intensywny, występuje nie tylko po obciążeniu, ale także w spoczynku, wraz z artrozą trzeciego stopnia, staje się stały. Często ból nasila się wraz ze zmianą pogody, która wiąże się z wahaniami ciśnienia atmosferycznego. Zdrowy staw reaguje na nie poprzez zmianę ciśnienia wewnątrzastawowego, jednak wraz ze stanem zapalenia stawu zdolności kompensacyjne jego tkanek są zmniejszone, a pojawia się nierównowaga między ciśnieniem na zewnątrz i wewnątrz stawu, którym towarzyszy ból.
Chrupnięcie kolana podczas poruszania się stawem jest kolejnym charakterystycznym objawem gonartrozy. Jest to związane z naruszeniem gęstości stawu chrząstki, a także z pojawieniem się na stawowych powierzchniach osteofitów - wzrostów kości.
Wraz z postępem choroby rozwija się deformacja dotkniętego stawu. Już na pierwszym etapie gonartrozy kolano może nieznacznie puchnąć w związku z rozwojem stanu zapalnego w tkankach stawu - zapalenia błony maziowej i akumulacji płynu w szczelinie stawowej. W późniejszych stadiach choroby, wraz z postępem procesu zapalnego, staw jest zdeformowany.
Zmniejszenie ruchliwości w kolanie jest objawem charakterystycznym dla zaawansowanego stadium gonartrozy. Poważne zmiany zapalne w tkankach stawów, osteofity na stawowych powierzchniach, akumulacja płynu w stawie, deformacja stawu, ból prowadzi do faktu, że pacjent traci możliwość swobodnego zginania i przedłużenia nogi. Wraz z postępem procesu patologicznego staw może całkowicie stracić mobilność.
Stopień artrozy stawu kolanowego
Gonartroza pierwszego stopnia objawia się chińskim porannym bólem, rano lub po intensywnym obciążeniu stawu. Czasami martwi się umiarkowane bóle związane ze zmianą pogody. Bóstwo z reguły przechodzi niezależnie bez przyjmowania leków. Możliwe jest zgromadzenie niewielkiej ilości płynu w jamie stawowej i pod tym względem umiarkowane obrzęk stawów. Podczas badania X -BRACY zmiany praktycznie nie są widoczne, w niektórych przypadkach rozrzedzenie chrząstki na powierzchniach stawowych może być zauważalne. 2 Stopień artrozy stawu kolanowego objawia się wyraźnym bólem podczas ruchów kolanowych, które są w spoczynku. Podczas zginania się w kolanie słychać charakterystyczny kryzys. Często znaczna ilość płynów gromadzi się w jamie stawowej, co prowadzi do poważnego odkształcenia stawu, zauważalnego przez nagie oko. Z czasem mobilność stawu jest znacznie zmniejszona.
W przypadku X przerzedzenie chrząstki pokrywającej stawowe powierzchnie kości, pojawienie się na nich kości może być zauważalne, zwężenie stawowej szczeliny lub, wręcz przeciwnie, można zauważyć jej rozszerzenie. Złącze może deformować skumulowany płyn w środku. Arthrozia stawu kolanowego 3 stopnia objawia się intensywnym stałym bólem w kolanie, który nie przechodzi bez przyjmowania środków przeciwbólowych. Kości tworzące staw z powodu silnego bólu, stanu zapalnego i deformacji ruchu w stawie są deformowane. W zakresie X można zobaczyć wyraźne przerzedzenie chrząstki do ekspozycji powierzchni stawowych kości, dystroficzne zmiany w tkance kostnej sąsiadującej z chrząstką, intensywne tworzenie osteofitów i odkładanie soli w jamie stawowej.
Arthrozia stawu kolanowego: leczenie
Program leczenia artrozy kolanowej, jego objętość zależy bezpośrednio od tego, na jakim etapie procesu patologicznego pacjent zwrócił się o pomoc. Oczywiście najlepszą decyzją byłoby odwiedzenie lekarza na pierwszych etapach artrozy, kiedy po obciążeniu wyjątkowo łagodna sztywność i nieznaczna bolesność w kolanie. Na tym etapie możesz obejść się bez środków przeciwbólowych, polegając na przyjęciu na odbiór chondroprotektorów. Są to leki, które stymulują przywrócenie procesów metabolicznych w tkance chrząstki, normalną strukturę i funkcjonalność chrząstki. Siarczan glukozaminy, którego substancją czynną jest siarczan glukozaminy, naturalny składnik pełnej chrząstki, sam się udowodnił. Siarczan glukozaminy zapobiega procesom niszczenia tkanki chrząstki i stymuluje wytwarzanie jej składników strukturalnych - proteoglikanów. Zachowania zostaną uzupełnione przez spożycie kompleksów witamin-molinowych, a ponadto możliwe jest stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) działań lokalnych, w postaci maści lub żeli przyłożonych na skórę nad dotkniętym stawem. Wczesne rozpoczęcie leczenia jest nie tylko gwarancją eliminacji bólu i dyskomfortu, ale także najlepszym zapobieganiem postępu choroby.
Gonartroza na drugim lub trzecim etapie nie jest już pełnym leczeniem - możesz jedynie złagodzić ostre zapalenie, wyeliminować wyraźny ból i, do pewnego stopnia, poprawić strukturę uszkodzonej chrząstki. Aby złagodzić ostre zapalenie i ból, można zastosować NLPZ ogólnego (w postaci tabletek, zastrzyków) i działań lokalnych (żele, maści), można je uzupełnić odbiorem nieudanych środków przeciwbólowych. W trzecim stadium choroby NLPZ z reguły są zastępowane lekami glukokortykosteroidowymi. W ostrym okresie artrozy ważne jest zminimalizowanie obciążenia dotkniętego stawu, aby uniknąć dalszego zniszczenia chrząstki.
Po przejściu procesu patologicznego do etapu remisji leczenie artrozy kolanowej jest w trakcie chondroprotektorów w celu przywrócenia tkanki chrząstki, poprawić w niej metabolizm. Ponadto, na etapie remisji z artrozą dowolnego stopnia, zaleca się ćwiczenia fizjoterapii, a także nowoczesna metoda leczenia, powiązana terapia ćwiczeń: kinesezerapia, która będzie zachętą do przywrócenia mikrokrążenia w tkankach stawu, a w późniejszych stadiach choroby unika unieruchomienia choroby. Zalecałem także wędrówkę w objętości wystarczającej do aktywowania pacjenta, ale nie prowadzić do przeciążenia dotkniętego kolana. Aktywne ruchy nie tylko pomagają przywrócić mobilność stawu, ale także stymulują produkcję serotoniny i endorfin w substancjach aktywnych ciała, które eliminują ból i poprawiają nastrój.
Podczas remisji gonartrozy u pacjenta pokazano fizjoterapię: błoto, elektroforeza, promieniowanie, terapia ozonem, narażenie na ultradźwięki i fale magnetyczne. W przypadku braku wpływu konserwatywnego leczenia artryozy kolanowej, niemożność wykonywania ruchów w stawie, jego znaczące odkształcenie dla pacjenta wskazano leczenie chirurgiczne: protetyka stawu kolanowego. Po operacji i rehabilitacji mobilność stawu jest przywrócona, a pacjent może powrócić do aktywnego życia i pracy.
Arthrozia stawu kolanowego jest ciężka, a przy braku leczenia niepełnosprawna patologia, która znacznie zmniejsza jakość życia pacjenta. W odpowiednim czasie szukaj pomocy medycznej na samym początku choroby, z pierwszym dyskomfortem, który jeszcze nie poszedł na ból, kompetentne leczenie, które obejmuje spożycie chondroprotektorów, zatrzyma postęp choroby i przywróci strukturę tkanki chrząstki.